1: یکی دو هفته قبل از صعود به دماوند حداقل 3بار در ارتفاعات +3000 متری شب مانی داشته باشید تا بدن شما با شرایط جوی آزامایش و همینطور آماده شود.
2:یک هفته قبل از صعود هر روز ورزش کنید و بدوید و دوچرخه سواری و شنا کنید تا هم ضربان قلبتان در حین ورزش بالاتر برود و هم پاهایتان آماده شود.
3:اگر سیگاری و یا هر دخانیاتی مصرف میکنید چند هفته قبل از،صعود آن را کنار بگذارید و ترک کنید تا ریه تان تمیز و ریکاوری بشود
4:موضوع گوگرد و بوی آن اصلا اهمیت چندانی ندارد و.مثل هر دود و بویی خیلی زود عادی می شود.
5:وقتی به پماوند رفتید یک.شب را در پناهگاه دماوند در حدود 4000متری بخوابید.
6:شب قبل از صعود یا قبل خواب غذای سبک و خیلی کم بخورید.
7:به یاد داشته باشید صعود به دماوند بسیار وقت گیر است و اصلا از هیچ نظر نه تنفسی و نه شیب راه و نه سرما سخت نیست یک کوه عادی است که باید به قوانینش احترام بگذارید تا او نیز هوای شما را داشته باشد.
کسی که بخواهد سریع راه برود و زودتر صعود کند و زمان را دور بزند زود تر از همه می برد
یعنی از همان ابتدا آرام آرام قدم بردارید.
اکسیژن کم است در واقع برای ما کم است و گرنه هرکسی یک هفته در این کوه زندگی بکند حتی نوزاد بیست روزه هم ریه و قلبش عادت میکند.
حالا برای جبران این کمبود اکسیژن باید تعداد تنفس را زیاد و تعداد گام هارا کم بکنید.
هر چه بالاتر می روی این قانون را بیشتر باید رعایت کرد.
به قله که می رسی برای هر قدم که بر میداری لازم است تند تند سه چهار نفس عمیق بکشی هیچ ترس و استرسی هم ندارد.
خود کوه با تو حرف میزند به تو میفهماند که قدم هایت از نفس هایت جلوتر بوده
باید قانونش را رعایت بکنی
هر قدم چندین نفس
عجله نکن و روحیه ات را حفظ کن
کاری هم به بقیه نداشته باش
اگه جلوتر رفته اند.
بین من که در سطح دریا زندگی می کنم و ان که در شهری با ارتفاع 2200 متر از سطح دریا زندگی میمند تفاوت بسیار است.
دماوند یک کوه زیبا پر رمز و راز و سازگار است
صعود به آن مثل بقیه کوه ها و از بسیاری از آن ها ساده تر هم هست فقط زمان زیادی صرف صعود می شود و جای هیچ نگرانی نیست.
اگر لازم بود بیشتر از یک شب در پناهگاه بمان و صعود را دو روزه و یا سه روزه انجام بده یعنی یک روز از پناهگاه بزن بیرون حدود پانصد متر برو بالا و دوباره برگرد
(کاری که کلیه کوهنوردان +8000متری در قعود های بالا انجام میدهند)
روز بعد. خیلی راحت تر می توانی تا قله بروی چون بدنت با فشار و اکسیژن موجوده محل سازگارتر شده
گاهی تو قوی هستی اما فیزیولوژی بدنت برای یک.ارتفاع خاص جواب نمی دهد.
پس اگر دیدی حالت خیلی بد شد کافی است کمی بیایی پایین و به اصطلاح ارتفاعت را کاهش بدهی
تا اکسیژن به یلپل مغز و قلبت برسه و با این حال روحیه ات را نباز و بدان که قوانین کوه دماوند را رعایت نکرده ای و کمی تامل کن و دوباره بلند شو عجله بد ترین چیز است که هنگام صعود به دماوند ممکن است رخ بدهد. آرام و آهسته هر قدم.چندین نفس عمیق
به خودت و همراهانت تا میتوانی روحیه بده و هرگز یکدیگر را ناانید نکنید تا میتوانی از کسانی سوال بپرسید که نگرانیت را از بین ببرد.
