چه کسانی همنورد نیستند ؟
انجمن پزشکی کوهستان ایران:
به این جمله فکر کنید چه کسانی نمی توانند همنورد مناسبی برای حضور در طبیعت و کوهستان باشند؟
کوهنوردان قدیمی بین خود جمله ی رایجی داشتند که می گفتند :
اگر با گروهی کوهنوردی رفتید که از ۱۰ نفر، ۷ نفر آموزش ندیده اند شما با جان خود بازی کرده اید.
یعنی آموزش ملاک کوهنوردی بوده و هست.
چرا که آموزش کوهنوردی ارتباط مستقیم با جان کوهنوردان دارد.
در یادداشت قبلی به موضوع ” همنورد کیست؟” پرداخته شد.
در اینجا می خواهیم به چند مصداق بارز اشاره کنیم از کسانی که با حضورشان در تیم های کوهنوردی نه تنها باعث بروز مشکلاتی برای خود می شوند بلکه باعث ایجاد چالش و دردسر برای همراهان و تیم های امداد و نجات می شوند .کسانی که در ظاهر و پوششان ،لوازم و تجهیزاتی با برندهای کوهنوردی به چشم می خورد و با انتشار عکس هایی گول زننده در فضای مجازی، عنوان کوهنورد را جعل می کنند و در کمال تاسف با فراوانی زیاد شاهد حضورشان در کوهستان هستیم.این مصداق ها عبارتند از:
۱. کسانی که خود را بی نیاز از آموزش های تخصصی کوهنوردی می دانند و معتقدند که این قبیل کارها فقط منبع درآمدی برای فدراسیون، باشگاهها و عده ای خاص می باشد.
۲. کسانی که احساس مسئولیت کمتری نسبت به دیگر همراهان خود دارند. مثلا با وجود مصدومیت فرد یا افرادی از گروه، با وجود اینکه توانایی لازم برای کمک دارند ولی بدون توجه به مشکل و صدمات جانی پیش آمده ، با بی تفاوتی به مسیر خودشان ادامه می دهند.
۳. کسانی که نسبت به برنامه ریزی و زمان بندی در نظر گرفته شده برای اجرای برنامه کوهنوردی، بی اهمیت هستند.
۴. کسانی که همراهان کم تجربه در پیمایش ها و صعودها را به تمسخر می گیرند و بر اساس توانایی جسمانی بالایی که دارند به دیگران فخر فروشی می کنند.
۵. کسانی که بدون داشتن دانش، تخصص و مهارت های لازم در زمینه کوهنوردی ، اطلاعات نادرست و غیر تخصصی به همراهان خود می دهند.(از خرید لوازم کوهنوردی گرفته تا مسائل فنی کوهنوردی).
۶. کسانی که با وجود مطلع بودن از نوع برنامه ، باز هم تجهیزات لازم اعم از فنی و غیر فنی را به همراه نمی آورند و موجب به دردسر افتادن تیم کوهنوردی می شوند.
۷. کسانی که آب و غذای کافی به همراه نمی آورد و از آذوقه ی همراهانش استفاده می کنند.
۸. کسانی که هنگام اجرای برنامه با رفتارها و یا اظهارات خودشان، موجب اختلال در برنامه ریزی سرپرستان گروه می شوند.
۹. کسانی که بیماری مزمن یا غیر مزمن خود را از سرپرستان گروه پنهان می کنند تا سرپرستان مانع حضور آن ها در برنامه ها نشوند و در برنامه هایی که متناسب با توانمندی آنان نیست حاضر شده در نتیجه، تمام همراهان را دچار دردسر می کنند (حتی مسائل روانشناختی از قبیل ترس مرضی از ارتفاع هم باید به اطلاع سرپرستان برسد).
۱۰. کسانی که بدون داشتن صلاحیت و گذراندن مراتب آموزشی و فنی در زمینه کوهنوردی و صرفا جهت کسب درآمد و سودجویی به عنوان سرپرست؛ اقدام به ایجاد گروههای کوهنوردی و جذب افراد مختلف می کنند. که به کرّات دیده شده که نه تنها افرادح در این نوع گروه ها دچار مخاطرات جانی شده اند بلکه مسائل اخلاقی نیز برایشان به وجود آمده است.
۱۱. کسانی که اصرار دارند به صعود به هر قیمتی و در هر شرایطی .
۱۲. کسانی که به کوهستان، حیوانات و محیط زیست آسیب می زنند.
۱۳. کسانی که در حین اجرای برنامه ها از مواد مخدر و زایل کننده ی هوشیاری استفاده می کنند.
آیا به نظر شما می توان با هر شخصی و یا هر گروهی پای در کوهستان و طبیعت پر مخاطره گذاشت؟
