نام و نام خانوادگی: شهربانو سلیمانی
تاریخ تولد : 1334
شرح زندگی و فعالیت های ورزشی :
گروه کوهنوردی طبیعت دوست مفتخراست که توانسته در طی این سالها از تجربه و همکاری پیشکسوتانی مانند سرکار خانم سلیمانی در راه ترغیب و تشویق افراد به کوهنوردی استفاده نماید و خیلی از اعضاء جوان طبیعت دوست که هم اکنون پا به قله های مرتفع گذاشته اند اولین گامهای خود را با کمک ، حمایت و تشویق این پیشکسوت عزیز برداشته اند استقامت ، پشتکار و پیگیری بانو سلیمانی در امر کوهنوردی قابل تحسین می باشد.
سرکار خانم سلیمانی حدود سال 1378 کوهنوردی را آغاز نمودند که قبل از عضویت در گروه بانوان طبیعت دوست (سال 1384) ، در گروه بامداد عضویت داشتند.
صعودهای شاخص ایشان شامل: هزار کرمان – دماوند – علم کوه – زردکوه- اشترانکوه- سبلان- تفتان- و اکثر قلل دنا و …. البته به دفعات.
از خاطرات به یاد ماندنی ایشان
(( اولین سفر من به علم کوه در سال 85 بود، طبق برنامه از شیراز حرکت کردیم فردا صبح دامنه علم کوه رسیدیم و بعد از استراحتی کوتاه در تربیت بدنی، به راه افتادیم و حدود عصر به پناهگاه رسیدیم.
به این خاطر که سفر اولم بود خیلی ذوق داشتم سرپرست گروه، شب توی پناهگاه همه رو دور هم جمع کرد و اعضاء را به گروه های سه نفری تقسیم کرد به این دلیل که اگر از یک گروه سه نفری یک نفر صعود نکرد اون دو نفر همگروهی، باید شخص راهمراهی کنن وبا اوبمانند.
من با یک آقا و خانمی (که از گروه دیگری بود و از قبل با او آشنایی داشتم) همگروه شدم .
شب موقع استراحت خیلی خوشحال بودم و به قول معروف دل تو دلم نبود که صبح بشه و صعود را شروع کنیم.قرارشد که ساعت 4 صبح حرکت کنیم . شب خوبی رو تا صبح گذروندم و صبح ساعت 4 حرکت کردیم.
بعد از حدود دو ساعت کوهپیمایی و گذشتن از یک یخچال به یک ریزال رسیدیم و خانمی که در گروه ما بوداز آنجا به بعد توان ادامه صعود را نداشت همینکه متوجه شدم که دیگه نمی تونه بیاد حسابی حالم گرفته شد چون مطمئن بودم که من باید پیشش بمونم و سرپرست گروه هم تصمیم گرفت که فقط من پیش اون خانم بمونم و اون آقا که در گروه سه نفری ما بود به قله برود.
جایی که ما بودیم مسیر خیلی بد و خطرناکی بود از یک طرف ریزال و از یک طرف یخچال، به همین دلیل باید همون جا می موندیم ، تنهایی نه راه پیش داشتیم نه راه پس .
ساعت 6 صبح بود که گروه، ما را به قصد صعود ترک کردند و من چون اولین صعودم به علم کوه بود نمی دونستم از جایی که ما قرار داریم تا قله چقدر راه هست.
خلاصه وقتی بعد از 12 ساعت انتظارچراغهای پیشانی اعضاء گروه را ازدوردیدم ناخودآگاه اشک توی چشمام جمع شد هر چه سعی کردم جلوی اشکهام رو بگیرم نشد . بچه ها شروع به دلداری دادن من کردند ولی من همینطور ناراحت بودم تا ساعت 11 که به پناهگاه رسیدیم.
شب سرپرست برنامه همه بچه ها رو توی پناهگاه جمع کرد و رو به من گفت: با همکاری تو بود که بچه ها تونستن به قله صعود کنند و بدون همکاری تو چنین چیزی امکان نداشت در حقیقت صعود اصلی را تو انجام دادی !
درسی که سرپرست برنامه به من داد ،این بود که آنقدر که همکاری و کنار هم بودن اعضای گروه مهم است صعود به قله اهمیت نداره،
همون شب توی پناهگاه سرپرست به من قول داد سال بعد حتما من و به علم کوه بیاره و به قولش هم وفا کرد .))
بانو شهربانو سلیمانی با مهربانی شان طبق همیشه اعضاء جدید را حمایت کرده و تجربیاتشان را در اختیار آنها قرار می دهند .
ایشان به طور مستمر در فعالیت های کوهنوردی و تمرین ها و جلسات شرکت میکنند و دلگرمی بزرگی برای بانوان طبیعت دوست هستند.
همه رنگهای این سرزمین مرا نوازش می کند آهوان این صحرا دوستان و هم باز من اند
کوهها حامیان وفادار خاندان من اند زمین گاهواره ای است که مرا در آغوش می کشد
من بودن را ،
زندگی را،
شوق را،
عشق را،
زیبایی را،
مهربانی پاک خدا را می نویسم.
